Annemden öğrendiğim dua adetimi hep devam ettirdim. Sevdiklerimize isimleriyle dua etmenin önemini öğrendikten sonra ise kendime bir dua listesi yaptım. Listemde yaklaşık 200 kişi var. Onlara her gün dua ediyorum. Yaşım ilerledikçe listemdekilerden vefat edenler oluyor. Onlara da rahmet diliyorum.
Dua listemde irtibatımız kopan insanlar da var. Onların da bazılarına dua etmekten geri duramıyorum. Hüseyin, cadı avı sürecinde dinci zalimlerin yanında oldu. "Allah'ın sadık kulu" dediği dostlarını insanlık düşmanlarına sattı. Serkan, kul hakkı yemekten korktuğu için Kabe'de gözyaşı dökerdi. O da zalimler kervanına katıldı. Duamdan çıkaramadığım başkaları da var. Onların durumlarına kahroluyorum. Dua ediyorum.
Bir de Dr. İsmail abim var. Bende emeği olan az sayıdan insanlardan biri. İletişimimiz en kötü günlerimde dahi devam etti. Almanya'ya geldiğimde beni aradı. Hatırımı soracaktı. Konuşurken şoförünün sesini duydum. "Onunla konuşma, başına iş gelir". Beni yıkan, faşist duygulardan beslendiğini düşündüğüm bu söz olmadı. Esas İsmail abinin telefonu kapamasıyla yıkıldım. Ona da dua ediyorum her gün.
Kendim için de dua ediyorum. "Allah'ım beni zulme destek verenlerden eyleme. Doğruyu görme basireti ver. Utanacağım işler yaptırma".
Bugün bayram. Müslüman dindaşlarımın Kurban bayramını tebrik ediyorum. Bayramlarda insanlar daha çok dua ediyor. Dua ederken bir hususu unutmamalıyız: Duanın gerçekleşmesi için eylem de gerekir. Kalpten yapılan duaların ötesinde fiilen de dua etmeli. Zulmün pervasızca kol gezdiği günümüzde fiili dua nasıl olur? Öncelikle sessiz kalmamakla olur. Mazlum en azından "Bana zulmediliyor" diyebilmeli. Sonra zalimlerin karşısında olmalı, zalime zulmünü haykırmalı, zulme engel olmaya çalışmalı, mazlumlara madden ve manen destek olmalı ve zulme karşı mücadele edenlerle birlik olmalı. Yoksa korkarım dua listemizi eyleme dönüştüremiyorsak güzel günlerin gelmesini daha çok bekleriz.
Sizin de dua listeniz var mı? Eğer yoksa belki şimdi oluşturursunuz. Hatta belki beni de eklersiniz :)
